OLMAK İSTEDİĞİMİZ ŞEYİ, OLDUĞUMUZ YERDE SAYARAK OLAMAYIZ!!!

Yavru deve annesine sormuş:
-Anne bizim niye hörgücümüz var?
          -Çöl sıcağında susuzluğa dayanabilelim diye.
-Anne bizim toynaklarımız niye bu kadar geniş?
          -Çölde ayaklarımız kuma batmasın diye.
-Anne bizim boynumuz niye bu kadar uzun?
          -Çölde uzaktan gelebilecek tehlikeleri görebilelim diye.
-Peki anne, Allah aşkına bizim Atatürk Orman Çiftliğinde ne işimiz var?
          -.......!?"
Şöyle bir bakınca, bir çoğumuz Atatürk Orman Çiftliğinde ki develer gibi değil miyiz?
Ben kimim?
Niçin buradayım?
Yapmak istediğim iş bu mu?
Koca bir hayatı tüm bu soruları kendimize bir kere bile sormadan harcamıyor muyuz?
Bir işimiz olsun da, bir maaşımız olsun da mutlu olmuşuz ya da olmamışız; kaçımız için önemli bu?
Sistem bizi buna zorluyor, ne yapsaydık? dediğinizi duyar gibiyim.
Ama bizde biraz kestirmeci değil miyiz?
Biraz tembel?
Kabiliyetlerimizden bihaber, çabuk pes eden, ilk fırtınada yelkenleri hemen indirip kendini akıntıya bırakan, biz değil miyiz?
Hangimiz bıkmadan, usanmadan hayallerinin, hedeflerinin peşinden koşuyor?
Ya da daha önemlisi, kendine bir hedef koyuyor?

Bugün kendimize bir soralım; hayattan ne bekliyoruz?
Ve
Biz hayata ne katıyoruz?

Ne olduğunu,
Ne olmadığını,
Ve
Nereye gitmek istediğini bilmiyorsan; hangi yolda yürüdüğünün hiç bir önemi yoktur, kimlerle yürüdüğününde!?..