Bukağısı kilitli esaretlerin tekilliği ile bağlayan bizi.
Derin suların özetinden kaç milyon megavat acıyla çarpar benliklerimize.
Ve zaman aynasındaki güzel düşlerimizi öldürür,
Müstesna hayallerimizi yaralar...
Tül-i emel ki;
Yangın gecelerde paramparça ağıtlar okutur kalbimize.
Kangrenlerin harabe çarşılarında ucuz bahaya satar benliğimizi.
Odur yüzünü kaybetmiş bilgelerin sitem dolu gözbebeklerinde görünen.
Kuğuların ve kağanların göğe ağan ağıtlarında ağlayanda.
Bir marazi aşka benzer tül-i emel.
Uzar gider hasret gibi gecelerden gecelere.
Yağmurların eteğinden geçer şiirler,
Ve örseler kelimeler aşklar boyu.
Kuşlar sevgili kentteymiş gibi aldanarak uçarlar boşluğa,
Ve dalgın efkarlara bürünür ayrılıklar.
Bir narin dala tutunmuş serçeler taa göğsünden vurulur,
Ve ağlayarak veda eder mutluluklara.
Bir marazi aşka benzer tül-i emel.
Ve şairin dilinde haşre çıkar ucu zincirinin...
Leylalar Mecnuna döner,
Şeb-i yeldada uzar haşre kadar kıssa-i aşk
Ta ki Mecnun bitirir nutkunu, Leyla söyler.
Hicranın üvey adıdır tül-i emel
Ve yakar güzellikleri anılarında.
Sicili bozuk caddelerde ayaklar altına atar benlikleri
Ve dağsız yıldızları, yıldızsız dağlara döndürür...
TÜL-İ EMELDEN VAZGEÇ EY GÖNÜL
VAZGEÇ VE KANATLAN SONSUZLUĞA
KASR-I EMELİN KANATLARIYLA
Kasr-ı Emel (kanaat ve tokgözlülük) ise hemen yarın ölecekmiş gibi ahirete çalışmayı ifade etmektedir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder