SAMAN SARISI - NAZIM HİKMET

...

Ayrılık masanın üstündeydi; kahve bardağınla limonatamın arasında,

onu oraya sen koydun!

(Ayrılık) bir taş kuyunun dibindeki suydu, bakıyorum eğilip..

Bir koca kişi gülümsüyor bir buluta, belli belirsiz

sesleniyorum:

Seni yitirmiş gibi dönüyor sesimin yankıları.

Ayrılık masanın üstündeydi; cigara paketinde

gözlüklü garson getirdi onu ama, sen ısmarladın.

(Ayrılık) kıvrılan bir dumandı gözlerinin içinde senin,

cigaranın ucunda senin

ve hoşçakal demeğe hazır olan avucunda..

Ayrılık masanın üstünde dirseğini dayadığın yerdeydi,

aklından geçenlerdeydi ayrılık,

benden gizlediklerinde, 

gizleyemediklerinde,

ayrılık rahatlığındaydı senin,

senin güvenindeydi bana,

büyük korkundaydı ayrılık

birdenbire kapın açılır gibi sevdalanmak birilerine ansızın!..

Oysa beni seviyorsun ve bunun farkında değilsin;

ayrılık bunu farketmeyişindi senin.

Ayrılık kurtulmuştu yerçekiminden, ağırlığı yoktu, tüy gibiydi

diyemem

tüyün de ağırlığı var

ayrılığın ağırlığı yoktu

ama kendisi vardı..